SIEĆ REGIONALNYCH OŚRODKÓW DEBATY MIĘDZYNARODOWEJ
Polityka zagraniczna zajmowała ważne miejsce w kierunkach działań niemieckich nazistów. Główne jej zarysy Hitler zawarł w wydanej w latach 20. XX wieku książce Mein Kampf i choć w późniejszych latach niektóre aspekty ulegały mniejszej lub większej modyfikacji, to główne założenia pozostały bez zmian. Podstawowym celem była rewizja traktatu wersalskiego, który od początku był postrzegany przez Niemców jako niesprawiedliwy.
Kolejnym hasłem urzeczywistnionym w polityce zagranicznej Hitlera było stworzenie tzw. Wielkich Niemiec, co wiązało się z podbojem i włączeniem do Rzeszy Niemieckiej wszystkich ziem zamieszkanych w dużej części przez Niemców. Inne zadanie związane było z planem zdobycia przestrzeni życiowej na wschodzie (tzw. Lebensraum) kosztem krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Sposobem na osiągnięcie tych celów miała być wojna, która po serii bezkrwawych zwycięstw dyplomatycznych Hitlera w postaci Anschlussu Austrii, zajęcia Sudetów, a później całych Czech i Moraw, a także Okręgu Kłajpedy – doprowadziła do wybuchu II wojny światowej.
Na temat meandrów polityki zagranicznej III Rzeszy w stosunku do czasu Republiki Weimarskiej, czy też jej pozostałości w powojennych Niemczech, rozmawiali prof. dr hab. Grzegorz Kucharczyk – Prorektor ds. Nauki Akademii im. Jakuba z Paradyża i pracownik Instytutu Historii PAN i dr Jan Wiśniewski – koordynatorem RODM Toruń.